1
Yorum
1
Beğeni
0,0
Puan
134
Okunma
Papatyam!
Buz mavisi, soğuk bir sabaha gözlerimi açtım
Sanki hafızam boşalmış
Adımı bile hatırlamıyor gibiyim
Belki de hatırlamamak en iyisi
Biliyorum ki hatırlayacağım her şey
Bana acıdan başka bir şey vermeyecek
Sen gidince sanki dünya başıma yıkıldı
Tek kelime ile anlatmak gerekirse, hissettiğim buydu
Pişman mıyım, evet pişmanım hem de çok
Şimdi ise hayat yolunda rotasını kaybetmiş bir gemi gibiyim
Dalgalar bir o yana bir bu yana savurup duruyor
Her dalga bir parça koparıyor bedenimden
En sonunda da param parça olarak karaya vurdum
Şimdi de burada, yalnızlar rıhtımındayım
Elimde ise dibini bulmuş bir şişe ve sensizlik…
