1
Yorum
1
Beğeni
0,0
Puan
152
Okunma
Papatyam!
Bir gün bensizlik çalar kapını
Benli rüyalar görür ve hayalimle avunursun
Sanma ki yalanlar içinde
Ben gibi bir aşığı bulursun
Artık boş ver her şeyi
Bu dünya yalan, aşk yalan
Bir serapmış gördüğüm
Şimdi bitti ve ben gözlerimi açtım
Aslında bu gönül, aşk kapısıydı
Ama sen açmasını bilmedin
Hâlbuki bu kapı sana kilitli değildi
Ağır geldi sevgisizliğin ama yıllarca taşıdım
Sırf sen diye
Çünkü seni gerçekten çok sevmiştim
Ben sana güvendim, her şeyimi verdim
Ama iki gönül bir olmayınca
Ne aşk, ne sevgi, ne de mutluluk olurmuş
Bunu geçte olsa anladım
İçim cam kırıkları gibi bin bir parça
Artık ne yapsan da eskisi gibi olmaz
Yüreğimdeki sevgiyi ellerinle söküp attın
Kimse değil bunu sen yaptın
Anladın mı, sadece sen yaptın!
