1
Yorum
3
Beğeni
0,0
Puan
160
Okunma
Papatyam!
Ne suya, ne kâğıda, ne de duvara
Ben ismini kalbime silinmemecesine yazdım
Hem de mıh gibi çaktım
Kimse seni, benim gibi sevemezdi
Bir gülüşüne de ölürdüm, öldüm de
Sen kalbimin mührü
İçimdeki karanlığı aydınlatan ışığım, göz nurumdun
Şimdi sensiz olmak çok zor
Ben senden kaçarken tüm geçmişimi
Sensizlikten solan bu bedenime sığdırdım
Bu bedenden başka hiçbir şeyim de yok
Zaten o da bana ait değil
Ve her şeyimi kaybettim
Artık ben sensizim sen de bensiz…
