''tırmanırken imgelerin dağına ruhum''
derken şair,

Heybetli bir dağın eteklerinde, cesur bir ruh macerasına atılır. Tırmanış zorluktur, her adımda zorluklar ve engeller karşısına çıkar. Rüzgar saçlarını savurur, güneş yüzünü yakar, kayalar ayaklarını zorlar. Fakat ruh yılmaz, kararlılıkla zirveye doğru ilerler.

Her adımda, ruhuna eşlik eden imgeler birer rehber gibi yol gösterir. Çocukluk anıları, sevdiklerinin yüzleri, yaşadığı güzel ve zor anılar zihninde canlanır. Bu imgeler, ruhun gücüne ve dayanıklılığına ilham verir, onu ilerlemeye teşvik eder.

Tırmanış boyunca, ruh doğayla iç içe olur. Dağın ihtişamına hayran kalır, bulutların dansını izler, kuşların cıvıltılarını dinler. Bu güzellikler, ruhun huzur bulmasına ve sakinleşmesine yardımcı olur.

Zorluklar arttıkça, ruh pes etmeyi düşünür. Fakat içindeki ses onu motive etmeye devam eder. "Daha fazlasını yapabilirsin," diye fısıldar. "Zirveye ulaşmak için daha güçlü olmalısın."

Sonunda, inanılmaz bir çabayla ruh zirveye ulaşır. Etrafına baktığında, nefes kesici bir manzara ile karşılaşır. Uçsuz bucaksız bir gökyüzü, yemyeşil vadiler ve karlı dağlar... Bu manzara, ruhun tüm yorgunluğunu unutturur ve onu tarifsiz bir mutlulukla doldurur.

Zirvede, ruh özgürlüğün ve başarının tadını çıkarır. Bu tırmanış, ona kendi gücünü ve potansiyelini keşfetme imkanı sunmuştur. Artık her şeyin mümkün olduğuna inanmaktadır.

Dağdan inerken, ruh bambaşka bir insan olmuştur. Daha güçlü, daha cesur ve daha bilge. Bu deneyim, onu sonsuza dek değiştirmiştir.


işte öyle şiirdaşım:)
tebrikler ve tebssümle