Yüreğimdeki enkazları toparlıyorum arefe sabahı
Babamın bakışları düşüyor üstüme
Kirpiklerinden öpüyorum
Karpuz çekirdekleri saçılmış sokaklarıma
Yüz yıl geçmiş aradan
Toparlamaya yüz bulamıyorum
Dualar pansuman etmiyor biliyorum yaralarınızı
Yarınlarınıza doğacak güneş kirlendi kulislerde
Akçeleri gıcır
Ak ellerinde kan var medeniyetin
Umursuyorum paletler biçerken bebeleri
Çeliğin kıtalar arası seyehatini
Elimde iki yüz elli iki günlük albüm
Kefiyelerini keyifle sallıyor çocuklar
Ah çocuklar parçalarınız paramparça ediyor ruhumu
Ecnebi çığlıkları ezerken adamlığımı
Kıyamları kıyım kıyım ediyor secdemi
Babamın gümüş başını gömüyorum göğsüme
Göğsümde İshak kuşları
Avazları yangın ahları suskun
Kanatları bin yıldır neşeye küskün
Ve susuyorum kimsesizliğe
Yanağımda buz tutuyor göz yaşları

Kanamasaydın gönlümde kan akmayacaktı yeryüzünde
Bal gözlerin boşanmayacaktı mesela gözlerimden
Molozları arasında kaybolmayacaktım Orta doğunun
Riyasına şahit olmayacaktım kaburgasız toprakların
Omurgasız rüyaların İsviçre bankalarında saklandığını perçinlemeyecektim
İsimleri yazılmayacaktı kollarına çiçeklerin
Kazacaktık zeytin ağaçlarının gövdesine aşkla
Şanlı bir zaferin arefesinde kanamasaydın gönlümde
Kurban olacaktım İsmail’ce İbrahim’in yüreğinde
Kurban etmeyecektik el birliğiyle Filistin ’i

Babamın merhametini yağmalayıp arefe sabahı
Enkazını toparlayacaktım kalbimin
Katlimin faili olmasaydın şiirler çığıracaktım
Ağıtlar yakacaktım zengin vefasızlığına
Benlerini sayacaktım gül yanağının
Kadim zulmüne taç takacaktım
Görünce anaları cesetler taşırken
Bisikletle taşınırken cennetler
Hasretinin közü şifaymış anladım
Bağdaş kurup hüznün sofrasına
Yudum yudum içtim kederini bu ömrün
Bıraktım boşluğuna kendimi dünyanın
Sarıldım kitabesine babamın
Bırakıp ardımda kötü zamanı
Düzüldüm yollarına buruk bayramın...