PAPATYA SOKAĞI

Kalbim, vatan toprağını özledi
Neredesin Züleyha?

Rüzgârın uğultusu dinmiyor şiirlerde,
Sayıklar ismini bu cihan dillerde
Üç arşın ötede,
Uçmağa vardı varacak ellerin evinde

" Sen bir gökkuşağısın,
Bazılarının renk körü olması
Senin suçun değil"

Papatya kokan, nilüfer saçaklı
Ahşap evlerin terasından
Al yıldızlı kelebekler kaçar sol yanıma,
Dokunsan solacak ömür aniden
Ve ateşe versen
Ölümü tadacak elinden.

Papatya sokağında iki cümle katledildi
Bir sen, diğeri ben
Gazze’de çocuklar şehit düşerken
Ağır geldi yaz romanlarına aşk,
İnfaz edildi duygular,
Celladına aşık kalpler tarafından.

Fuzuli’nin dediği gibi:
" Yusuf,kıymetinin derecesini
Zamanında buldu, gördü
Ey paha biçilemeyecek kadar
Değerli inci,
Sen bana ondan güzelsin. "

Gönlümün saati,
Zamanım bir yerinde durdu benim...

Ey sevgili gel kurtar ikimizi,
Papatya sokağında bir ömür
Bin yıl edermiş,
Kudüs de yaşadık - gördük
Gözlerine bakınca Filistinli çocukları gördük...

Yusuf’un tahtında, Mim ocağında
Şahit ol ya Rab!
Kudüs’e,
Arşı âlaya
Şehri İstanbul’a, Anadolu’ya,
Gönderilen tüm kitaplara,
Dicle’nin asi ruhuna,
Nar tanelerine,
Zeytin dalına
Ve cihanı yaratan Hâkka,
Yusuf’a aşık olan Züleyhâ’ya
Kasem ederim ki,
Ey sevgili sen Serendiçepsin
Papatya sokağında resmedilmiştir en güzel şiirsin...

LARDES SYMPRA (HABİB YILDIRIM)
(16 Temmuz 2024)