HAYAT MEKTEBİ

Şu hayat mektebinde elli sene ders gördüm
Kaç mevsim geldi geçti bir milim uzamadım
Zaman denen dehlizde çerme çeşit kurs gördüm
Huzur basamağını üst üste dizemedim

Sınavım çok çetindi bilgim kâfi gelmedi
Hızlı değişen asra algım kâfi gelmedi
Ana oldum dağ gibi gölgem kâfi gelmedi
Kem talihi gömmeye bir çukur kazamadım

Kök saldı içerime dert tohumu gürleşip
Ruhumdaki kıvılcım günden güne korlaşıp
Hayat denen imtihan her gün biraz zorlaşıp
Doğruyu bilsem bile gerçeği yazamadım

Kirlenmiş nefs ummanı dalgalanıp dururken
Ölen insanlığımız kıyılara vururken
Zulüm rüzgarı esip mazlumu savururken
Adalet kılıncıyla üstünü çizemedim

Sevgi ırmağı olup şırıl şırıl aktım da
Sevda çıngısı ile yüreğimi yaktım da
Anka kuşuna binip Kaf Dağına çıktım da
Yârin gönül dağından içeri sızamadım

Kekliklerle söyleşip turnalarla yol aldım
Çalıkuşları ile bazen sohbete daldım
Süleyman’ın diliyle kumrulara yalvardım
Çok canlıyı çözdüm de insanı çözemedim

Anı yaşamadım hiç erteledim yarına
Şahit oldum bülbülün güle âh-u zârına
Gömdüm arzularımı kalbimin mezarına
Asi nefsin başını bir türlü ezemedim

Nurgül KAYNAR YÜCE/ K. MARAŞ