EMEK VAR

Söyleyin emeksiz yemek olur mu
Parada emek var pulda emek var
Alın terlemeden kazanç gelir mi
Kara çadırdaki kılda emek var...

Bahar gelir çayır çimen boy atar
Çiftçi tohumunu toprağa katar
Seher vakti bülbüller dertli öter
Kazmada, kürekte, belde emek var...

Karınca köreye rızkını taşır
Arılar bal için durmaz çalışır
Bir tek leşi dört beş hayvan üleşir
Köpeğin yediği yalda emek var...

Baş kaynamayınca aş da kaynamaz
Çorak topraklarda kuşlar oynamaz
Ataş olmayınca yürek göyünmez
Yana yana sönen külde emek var

Bakarsan bağ olur bakmaz isen dağ
Yayığı yaymadan çıkmaz tereyağ
Teyeği kazmadan salkım vermez bağ
Pekmez kaynattığın salda emek var...

Tepeleyip geçme bastığın yeri
Her karış toprakta var alın teri
Nakşeder hatunlar öteden beri
Istarda dokunan çulda emek var

Yaratan halk etmiş iki cihanı
Dünya handır insan onun mihmanı
Hatırlatır türlü nebat Rahmanı
Diken de emek var, gülde emek var

Nurgül KAYNAR YÜCE/ K. MARAŞ