kafam dolunca atıyorum kendimi
kalemin üzerine
sağolsun oda kâğıda rica ediyor
birlikte çalışıyorlar usul usul

Bu kentin her taşını arşınladı ayaklarım
Göğün deli kuşları kanat çırptıkça
Çıplak sesleriyle çığlık çığlığa
Sesimi bastırdı tüm korkularım

Ne uzadım ne kısaldım yıllarca
Sevdan niye büyüsün ki içimde
Onu attım bir sahil kenarında
Denizin köpüğüne
Asit kokusuna
Balıkların yosununa
Bir dalganın arasında nereye sıçrarsan sıçra
O kadar rahat şimdi kafam

Şimdilerde tuvalsiz resimler çiziyorum gözlerimle
Manzaram hep Mavi yeşil
çocuklar gülen suratlı
Herkes birbirinin elini tutuyor
Gözler telefona bakmıyor
Gençler kafaları önünde yürümüyor
Kulakları bangır bangır müzik çalan kulaklıklarla tıkalı değil
Yer veriyorlar artık yaşlılara otobüslerde
Babaya peder anneye hişt pişt demiyorlar
Teknoloji manyağı değil yediden yetmişe nesil
Klavye delikanlısı değil erkekler
Makyaj videoları çekmiyor kızlar


😊

Watsap dan bildirim geldi resim bitti...


Demem o ki seviyorum bu kenti
Seviyorum içinde insanlık olan her kalbi.

Meryem Ayan