küçülen bir dünya var bende
minnacık ülkeler
toprağına sesler gömülüyor
öyle masum bedenlerden koparılan
kan çemberi
köhneleşmiş boşluklar
sancı hissi uyandırmayan bebekler yok
yazık yok anne sesine hasret ninniler

kısır
üstelik sıcağa özenmiyor artık yazlar
alevini unutmuş
ısıtmayan ateşler
bölünmüş yollar
her gün yılları biçen
ölüm kusan namlular

can alev kapanı
adımlar her adım eğreti
mavi bulutlar küçük avuçlara dolmuyor artık
ve balonlar...
yazık ki tabut



duygularım duygularınıza eşlik etsin istedim

var olun meryem hanım
yüreğinize sağlık


sevgilerimle

Çocuklar için yazılan her şiir, bestelenen her şarkı...kısaca çocuklar için yapılan her şey çok özel.
Okurken bile canı yanıyor insanın ama buna rağmen çoğalmalı böyle şiirler ve haykırmalı.
Çığlık çığlığa haykırmalı hem de...insanlığın nasıl bir hale geldiğini. Bazılarının nasıl insanlıktan çıkarak canavara dönüştüğünü. Yapılan zulümleri, çocuk kadın demeden insanların katledilmelerini.
Hiçbir şey yapamıyorsak, elimizden bir şey gelmiyorsa şiirler tercüman olmalı yaşanan bu acılara.
Çocuklar...ah çocuklar
O kadar savunmasızlar ki ve bir o kadar günahsız. Hangi milletten olursa olsun...dini, dili, ırkı...sonuçta insan değil mi

Gökyüzü griyi bile kaybetti kapkara artık.
Güneş doğmaya utanır oldu bunca kanın, bunca zulmün üstüne.
Ama bu dünyada yapılan hiçbir şey cezasız kalmayacak. Elbet bunun bir hesabı olacak.
Çocukların yüzlerine o siyah hüznü giydiren, onların gözlerindeki o çaresizliğe, korkuya, şaşkınlığa, mutsuzluğa neden olanlar o gün hiçbir yere kaçıp saklanamayacak.
...
Meryem'im var ol güzel yüreğinle hep.
Sevgilerimle