hüznün çıplak sesinden vuruldu
kör sağır kelimeler susuz bir kuyuda
boğulurken içimin ormanları...

......

uzak olsun hep hüzünler güzel yüreğinizden
tebrikler şairem
sevgimle hep

Ahhh hayat çok acımasız tek bir nefeslik bile es vermez bazen b/ize
an gelir olanca hoyratlığıyla yüklenir üzerimize
ardarda boğulursun soluk alamazsın yine de yaşama inadı ağır basar şiirlerde alırsın isyanını ve acını tıpkı bu şiir gibi

Tebrik ederim şairim

Sevgi ve saygımla

Bazen kör, sağır ve dilsiz olur insan kendine.
O kadar yabancılaşır. Sesini bırak duymayı, duysa bile tanıyamaz olur.

Ya da öyle çok ses çıkar ki, kendi sesinden başka. Sesi yutulur diğer sesler tarafından.

Kendini anlatsan bile duymazlar bazen. Görmezler, bilmezler. Üç maymun misali.
Sormazlar insana - peki sen ne istiyorsun diye.


Şiirin ismi bile içimi acıttı.
O kadar derin bir hüzün ile yazılmış ki şiir, dizelerin arasında o derinlikte boğulacakmış gibi oluyor insan. Şiir adı şiirle o kadar uyumlu ki...

Hayallerin katili olmayı hiçe sayanlar. Kendi hayallerini başkalarına dayatanlar, sonunda gün gelir kimliksiz gibi hissetmene neden olurlar. Bunun farkına bile varmazlar.

Bu şiir çok etkili ve güzeldi can içim.
Gönlümde yerini aldı çoktan.

Sen hep gül olur mu yüzünü aydınlatan o güneş gülüşlerinle.

Öpüyorum o güzel yüreğinden, en çok da hüzün yanından.

Sevgilerimle birtanem bir ömür hep dostlukla ❤️