6
Yorum
36
Beğeni
5,0
Puan
474
Okunma

Koşar adım uzaklaşıyorum kendimden
Ben benden gideli çok oldu
Bütün ışıklar söndü
Gece kumpas kuruyor düşlere
Mühürlendi dudaklarım
kilitlendi doyumsuzluğa
Yalnızlığıma bakarken aynalarda
Yüreğimin sızısı dökülür
Kirpik uçlarımdan
Kalabalığım kendime
Bir yere sığamıyorum
Gül dikeninden kanarmış ya
İçim kan ağlıyor işte
Satır satır sökülüyor hüznüm
Çiy düşüyor yanaklarıma
Hangi vedadan kaldığı belli olmayan
Hüzünler doğuruyor gözlerim
Bir kıyametin ortasında sus pus kaldım
Hicaz makamında şarkılar dökülüyor avuçlarımdan
Üşüyen parmaklarım
Kendi harında ısınmaya çalışırken
Geceyi örtüyorum gözlerime usulca
Uyuyunca geçer belki
Yokluğunun acısı
Hadi git düşme bu hüzzam yalnızlığa
Benim şarkılarım hep ağır aksak
Meryem Ayan
5.0
100% (13)