içimde biriken kırgın boşlukları doldurmak için
imlâsı bozuk şiirler yazıyorum bu aralar
boyu boyuma
huyu huyuma denk


...


ahhh ruhum
çok yorgunum
aşka açılan pencereme
karlar yağıyor üst üste
duyuyor musun ruhum
ellerini mutluluk üzerimden çektiği gün anlamıştım
kaderimin bir daha asla gülmeyeceğini


işgal altında şimdi bütün vicdanlar
şu an dinlediğim şarkının en matemli yerinde susup
anadan üryan ağlıyorum
kimselere belli etmeden
bileklerime öksüzlüğü kazıyorum
üçyüzaltmışbeş gün altı saat


ne çok eksildik ruhum
belki zorlasak biraz daha yaşarız elele
dünyadan uzak
kendimize nefesimiz kadar yakın bir yerde


dön bak ruhum
unutulmuş en güzelinden anılar duruyor
eceli kayıp günahlarımızın ardında
mavi gülüşlerimin altında diz boyu soluklan
bir iskemle çek güneş gören hasretin yamacına
sonra cenneti bağışlayan yanınla öp sesimi


sen öpünce
bütün küslükler , savaşlar biter
dünya çocukları omuz omuza gülümser
vakitsiz yağmurlar terk eder yüreğimi
sevaplarıma eş çeviklikle yazarım masalımı


sen öpünce
yaşımız kaç olursa olsun
ettiğimiz yemin şahlanır


-sevmek annemin oyalı yazması gibi kokuyor şimdi buram buram -


hadi ruhum
bırak saçma sapan sitem dolu sözleri
her şeye
herkese inat
sen benim kabir azabı çeken
sesimi öptüğün gün
i y i le ş e c e ğ i m




nagihan