Annem kokulu düşlere yatırdım ruhumu
Kardan adamlar yapan minnacık ellerimle
Hohlaya hohlaya ısıtıyorum parmak uçlarımı
Hüznü yakıyorum cehennem ateşinde
İçinde hep sevdiklerimin hançer yarası
Uzaklaşıyorum kendim gibi zannettiğim herkesten
Pencere önünde pespembe umutlar büyütüyorum
Issız şiirlerime yuva yapıyor kumrular
Kışın ayazında gülücük saçan güneşler doğuruyorum


Ruhumu delen fırtınalara inat
Lügattan çıkarıyorum ağlamayı
Lisanıma daha çok gülmeyi yakıştırıyorum
Gamzelerime sığınan kimsesiz kelebekleri büyütüyorum
Yenilgi vaktini siliyorum bir avuç duayla
Binbir kez hevesim kırılmış olsa da
Ecelle tanışmadan bu hayat kavgasında
Yeniden doğduğum günün
Güzelliğine kavuşuyorum gecenin üçünde


Şimdi
Öyle güzelim ki
Özüme kavuşmanın şerefine
Yetim avlusunda bıraktığım kalbimin
Alnından öpüp üç kere
Başımın tacı yapıyorum


Ve...
Kıyamete beş kala
Deniz fenerlerinin ışığında
Unuttuğum çocukluğumu bağrıma basıp
Günahımla, sevabımla
Gidiyorum




nagihan