Gözeli kadın duru
Martılar ahenkli ressam
Sancılar dalga dalga
Aziz ve şen
Gözeli kadın münbit
Kahveyi almış iskemleye oturmuş
Yazıklu olmuş cürmüm nedir diye sormuş
Gözeli kadın yedi parmağıyla emzirmiş
Cihanın yedi cihetini

Gökte damlar mazi
Kırlangıç ıssız bir adada
Duru duru öperken gamzelerimi
Galata’dan can yortusu başlar
Cıvıl cıvıl öper ayakları kaldırımlar yollar
Gözeli kadın durgun
Kahveci ressam olmuş
Telveye çizmiş nakışlarını
Entarisi mor çiçekli fistanı kara
Ay doğunca gümüş kokar kolları
Tutarsın bembeyaz kesilir benzi
Gamzesini öpünce üşür

Geliyorum ağır aksak adımlarla
Üsküdar’dan çıkıp imbatlarla
Sakın açma heyhatlarla
Menekşeler öpüyor gözelerinden
Gözeli kadın kırklamış kaderini
Fatih ile beraber çıkmış mercan yokuşun
Derman aramış aşkın cefasına
Karanlıklar dağıtır gözlerindeki nemi
Bir vapur tutar kaderi
Rıhtıma bağlanan her gemi
Gözeli kadının önce gözünde

Işıklar altında ağlıyorsun
Dün bilinmezlik bugün var oluş
Sen şiirsin yok !
Kararsız bir damlasın kâinatta
Acı acı gülüyorsun
Acı acı kokuyorsun
Gün ışıyor saçlarının arasından
Doğuyor yeni bahçemize
Vurdukça yeni insanlar
Gözeli kadın
Boğaza giderken şarkı söylemiş
Bir varmış hiç yokmuş
Gözeli kadın