20
Yorum
80
Beğeni
4,9
Puan
1457
Okunma
Bir ressamın tuvaline kondurdum seni,
Tarif ettim, gözlerini, yüzünü, o eşsiz güzelliğini.
Ama sen değildin tuvaldeki,
Benzetemezdi zaten, şaşırmadım.
Seni ,benim gözlerimle görmedi ki,
Sana benim gibi bakmadı ki.
Bir yazarın kaleminden romana döktürdüm seni.
Uzun uzun anlattım seni ve kendimi.
Sayfalarca döküldü mürekkep, anlattı hikayeyi.
Beğenmedim tabi ki.
Seni yaşamayan, seninle ilgili ne yazabilir ki?
Bir gün bir bestekarın notalarına yerleştirdim seni,
Tarif ettim her bir ahengi,
Sesine benzesin istedim,
Dinleyen duyabilmeliydi seni.
Nasıl bestelesin, sesini hiç duymadı ki.
Duysa bile , dinleyemezdi ki benim gibi.
Ve bir şairin dizelerinde seni anlatmasını istedim,
Vazgeçtim sonra,
Şair oldum, kendi dizelerimle yazdım şiirlerimi.
Benden iyi kim bilebilir ki, içimdeki seni.
Eksik kalır muhakkak bir şeyi;
Ya renkleri,
Ya kelimeleri,
Ya da bestesi.
Seni , benden iyi kim anlatabilir ki?
*
Şiirimi güne layık gören değerli seçici kurul üyelerine ve şiiri okuyup,beğenen,beğenmeyen tüm şiir dostlarına teşekkür ederim. Sevgi ve saygıyla...
5.0
98% (41)
2.0
2% (1)
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Cevap Yaz
