Aşkı anlatacak zaman değil artık bizim için.
Bırakın yazılmışlar da kalsın çiçek,kelebek.
Bir vapurda birbirine sarılmış iki aşık,
Güneşin batışını izleyenler,
Bir birini öpenler...
Aşk kokmasın artık şu şiirler.

Aşkı bırakın artık bir kenara.
Boş verin gelecekteki şairler yargılasın bizi şiirlerinde.
Sanki biz hiç aşık olamadık,
sevemedik,
Fısıldıyamadık sevgiyi,
sevgilinin kulağına.
Ve hatta hiç sevişmedik
Belki de sevişmeyi bile beceremedik

Bırakın artık aşkı anlatmayı şiirlerde.
Sevenleri,
Bırakıp gidenleri,
Geri gelmeyenleri,
Dönüp bulamayanları,
Geride kalanları.
Ama sen yine de yazma arkadaş.
Yazmasan da aşk devam edecek.

Bizden sonra yazan çıkacak nasıl olsa.
Boş ver,
Onlar aşk üzerine iki satır yazamadık sansınlar;
Sansınlar ki yüreğimize aşkı sığdıramadık,
Ve biz aşkı hiç yaşamadık.

Yağmurdan daha çok, bomba yağıyor bazı kentlere.
Öyle birer birer değil,biner biner
Ölüyor insanlar.
Yine barış getiriyor emperyalizm sözde,
İnsanlar çaresiz,çocuklar korkmuş, insanlık kanlar içinde.
Tuttuğun kalem kılıçtan keskinse,
Korkma,boş verme,yaz sende.
Şairim,hadi gel,bari şiirinde sevişme...