Rüzgarın kollarında dans eden yaprak,
Bir ağacın, acı içerisinde yazdığı şiiri olur ancak.
Sessiz çığlıklarla anlatır terkedilişini.
Hüzünle dolar içi ,sararmıştır kelimeleri.

Rüzgarın kollarında sevgiyi arayan yaprak,
Bir ağacın, sessizce ağladığı şiiri olur ancak.
Terk edilmenin ağrısı çöker yorgun bedenine,
Sarsılır koca gövdesi, toprağa sıkıca sarılmış olsa bile.

Bu kadar kolay mıdır ,tüm yaşanmışlıkları terk edip gitmek?
Nispet yaparcasına dalından kopup, rüzgarla dans etmek?
Bu kadar kolay mıdır, sevdanın en güzel halini silip gitmek?
Titrerken gövdesi, rüzgardan mı bilirsin, sebebini?
Yüzyıllık bir çınar bile ,acıdan titremez mi?
Dallarının ucundan damlayan suları, yağmur mu zannedersin?
Bilmez misin, sonunda göz yaşı vardır ,her terk edilişin?

Yaprağın valsi , rüzgar dinene kadar sürer,
Düştü ya o daldan, bir daha nasıl yerine döner?
Ah o yaprak ,toprağın üstünde çürürken,
Pişman olsa neye yarar, kalpten de düşmüşken?