geçecek,geçecek
bu acılar da geçecek elbet
yeni acılara yer açmak için

dokunduğum her sözcük
yokluğunu kanıyor
uzamıyor tırnaklarım
etimi kemirmekten
içimdeki alev denizi
durmadan yanıyor

paslı bir çivi oluyor dudaklarımda
bastırmak için acılarımı çaldığım ıslık

kırgın mıyım, yorgun muyum bilmiyorum
batıyor canıma hayat
sızlıyor kemiklerim
arşınlamaktan bilinçsizce yürüdüğüm yollarda

her şeye eyvallahım olsa da
büküyor hasret kalbimin aşktan belini
döküyorum yağmurları
içimdeki alev denizine

tütünü çaya katık edip
gecenin gerdanına işliyorum
aşkın hercai renklerini

oysa
gece kara
gece kan
zebani gece
cevabı yokluğunda saklı
zalım bir bilmece

aşk-ölüm
ölüm-düğün

-varlığın yokluğuna kördüğüm-

sırasını savan yürüyecek
anne şefkatiyle
kucağını açan
toprağın kollarına

işte o zaman
eşitleneceğiz seninle
...

Necat Uslu