Küçük bir çocuğun kalbine gizlenmiş,
şu sevgimin ne kadarını gün ışığına çıkarırım;
ne kadarını karanlığa gömdüğümü
bilmemekteyim


sevinçlerimi ona demeden önce
belki tüm ölü renklere kendini azat eder
ve toprağın çözülür ana dili
dudakların birleştiği yerlerden
bir baharım olur mu?
Olur mu ?
bilmemekteyim


gecenin öteki yüzü
herkesin günahı kendine
diğeri ise
benim yalnızlığa yükseklik korkum
o korkuyu yener
Yener miyim?
bilmemekteyim


sokakların boy farkı ve evleri bitişikliğini
ar damarı çatlamış bu şehrin avuçlarına bırakırken
adı üstünde bir sahipsiz zaman
ne olacak
ne olacağımızı da
bilmemekteyim

Bir hasretlik
Yeşil gözlerinden başladı öpmeye
asık suratlı lambaların ışığını hesaplarsak
sabaha dönüşüm nasıl olur
onu
onu da
bilmemekteyim



Yeminleri tutan dilleri sormuyorum
akıp giden nehirlerin çığlığını da
aklının takıldığı yerdeyim desem
aşka yönümü hele ki hiç
hiç bilmemekteyim



onun yerine
kalbimi kendimden rehin bırakıp
üstüne bitimsiz sevgisii alırken
Yarını
Ve asıl onsuz
Bu günü
Bilmemekteyim
...