Ne zaman senfoniler çalınsa
Zaman duruyor ruhumda
Gözlerin yine geliyor karşıma,
Kırdığım kalbin hançerliyor
Beni her an uykumda.

Payitahtın sekiz cennetinde
Sen varsın, her kelime ile
Nakşediyor âlem seni her dil de
Gülbanglar çalıyor yüreğimde
Kaybolmuş bir Aşık Maşuki gibi
Savruluyorum dört bir denize...

İlk cennette pişmanlığım;
Hançerliyor zaman ile bedenimi,
Kör kuyulara atıyorlar sessizce
Yusuf’unu kaybetmiş Züleyha misali
Hıçkırıklar kaplıyor bedenimi.

İkinci cennette zaman duruyor sanki;
Hiçbir kelime anlatamıyor bendeki seni,
Seni kırgın denize attığım vakti
Gönlüm karanlığa hapsoluyor
Uçmağa varmaya sensiz razı olmuyor.

Üçüncü cennette sol yanım kanlar içerisinde;
Cenneti Firdevs kabul etmiyor beni,
Seni kırdığımdan beri
Vuslata dem vuruyor geceler
Kor ateşlerde yandığımdan beri.

Dördüncü cennette ruhum parçalanıyor;
Ruhumun ışığı sönmüş gibi
Makberde yatıyorum her gece,
Senden uzak, senden bihaber
Seni görmeden, dile gelmeden
Ruhum karanlığa mahkum ediliyor her hecede.

Beşinci cennette adım atacak gücüm kalmıyor;
Gamzeli gülüşlerin geliyor gözlerimin önüne
Kelimeler boğazımda düğümleniyor,
Nefesim kesilecek gibi sanki Bedrin önünde
Seni arıyorum kelimelerin gizli cennetinde.

Altıncı cennete varacak mı gözlerim;
Bilemiyorum, zira sensiz bir hiçim
Geç de olsa anlıyorum
Kaybettikten sonra fırtınalar kopuyor
Yüreğimin en derin muhabbetinde...

Yedinci cennette gülizarda seni bekliyorum;
Masmavi bir denizin kenarında
Mavi ve Kırmızı güllerle donatılmış
Gönül kasabasında,
Kalbin son durağında...

Son cennette umudun kapısı aralanır mı?
Kaybedilen Payitahtın külleri yeniden doğar mı?
Umut, Elif ile Mim sarayında kalbe kor ateşi gibi düşer mi?
Diyar-I Milketi Rum’da gözlerin ve gülüşlerin,
Kelamların, sevinçlerin, seninle ilgili ne varsa
Mavi bir gül ve bir şiirle son bulabilir mi?
Yoksa ilelebet uykuya mı dalmalı,
Bu gönül penceresi
Kaybedecek mi seni sonsuza dek,
Kaptanı olmayan bu senfoninin son gemisi...

LARDES SYMPRA