RÜZGÂRIN SESİNDE FISILDAYAN AŞK

Düşlerimin renginde öldürdüm hain küf kokan çirkef geceleri.
Artık aşk kokulu sevgi dolu günlere merhaba dedim.

Damın üstüne serilen kuru incirlerden
Kutsanmış ağaçların dallarından
Rüzgârın sesinde fısıldayan aşkla sana ruhumla geldim...

Gözlerinden akan duygu ışığını sezmişti ruhumun sihirli sesi.
Umudun akarsu sesinden rüzgârın sesinde fısıldayan aşk gibiydi ruhi bağımız
Hisettin mi ey deli yürek?

Seni kitap gibi okuyup şarap gibi içime çekerken
Işıl ışıl parıldayan ay gibiydi senli ışığımız.
Güneşin ışıltılarıyla mevsimin güçlü düşüyle
Günümün yirmi dört saatine konuveriyorsun.
Tam o esnalarda rüzgârın sesinde fısıldayan o dahi aşkın derinliklerine doğru
Işıldayan bir güneş gibi fısıldar aşkını
İşte o güneş her şeye deva olur şifa olur aşk ile.

Hayatın sıcağında kavrulmanın
Beynin sahici yorgunluğuyla nefes almanın
Sevgi yetimliğinin çaresiz deminden çok uzakta
Kısık sesimle kırık Türkçemle uzun bir bakıştan sonra rüzgârın sesinde fısıldayan o büyülü aşktı anlıyor musun?

Mehmet ÖKSÜZ