istanbul çorağı toprağı altındır derdik
hiç bilmezdik toprağında unutulmaz acılar barındırdığını
şu yalan dünyada kurulmuş sahte düzenin
yeddi ceddin yaydığı zaruri kötülüklerle
rahmetli ellerle sarılmıştı kefenler
yok böyle bir şey olmaz mı diyorsun

hadi söyle
benim doğduğum ay mı geldi aklına
yoksa aralığın yirmi yedisinde cennetin sihirli değneği mi dokundu gönül sesine

yüreğinin ışıltısıyla şu lanetlik düzenden sıyrılmak için
kızgın çöllerin etrafında durma
bana doğru ak gel
ağlamaklı gözlerin bana çok şey anlatıyor

içimin dertli rüzgarıyla gözlerim doldu dolu bu gece
inan ki her salisenin ardından büyük sancılar çekiyorum
hani derler ya umutsuz hayat ölü hayattır diye
işte ben onu yaşıyorum

mavi sularda açan hüzünle
kırgın ümitlerle çoğalan
umudu bitik hayallere perde çekerek
hiç durmadan pılını pırtını topla al gel
bakışlarda buluşan sevgiyle
gözlerinin ferinden doğan ateşle yüreğimden öp beni

Mehmet ÖKSÜZ