Sabahın serinliğinde rüzgâr sert sert esiyordu.
Mum ışında geceyi aydınlatan
Derinliğin etkileşiminden akıp
Yeri göğü aşka boyayarak
Siyahlıklardan çok uzakta
Sevişmelerin tutkusuyla
Hiç azalmadan çoğalsın ahenkli bakışlar...

Hiç olmadığı kadar doğru sevgilerle hayatı yaşayarak
Nefesler kesilinceye dek
Tenin büyülü ürpertisi hissedilerek
Her daim sevgiyle taçlandırılsın ölümsüz aşklar...

Aşk iki kişiliktir diyerek
Gözlerde büyüyerek çoğalan
Aşk ateşinin kızgınlığında yanarak
Azimli şehvetlerle derinliklere değerek yaşam sürsün aşıklar...

Balkonun etrafına yayılan yağmur
Ruhları ferahlatırcasına yağarken
Şimşeklerin çaktığı bir vakitte
Kırık yıllık bir kahvenin hatırında bütünleşsin selvi boynum alyazmalımın hikayesi...

Ruhlar birbiriyle fısıldaşarak
Gökyüzünün kükremesini aşka boyayarak
Dünyanın küçücük bir yer olduğunu varsayarak
Mucizevi duyguların içinden geçerek
Uzun bir yolculuğa gider gibi
Sürüklene sürüklene gitsin aşkın zorlu yollarına doğru...

Mehmet ÖKSÜZ