Yoruldum artık asık suratlı ,
Memleketimi gördükçe muşmula yemiş gibi ekşiyor artık şiirim

Neler oluyor ?
hangi vampir emiyor geleceğimi
mayası tutmuyor yaşamın

Nehirinde boğulup denizinde batıyoruz Bu Dünya’nın
şelalesinde yağmuru bekleyip dertleri iklimlere bölüyoruz artık

tatile çıkarıyoruz ruhumuzu
batıp çıkıyor güneşine
elekten geçiriyoruz insanlarını
gençliği boyadık bir güzel
çamurlu bir geleceğe
umutlarını sakladık kıyamete kadar


ikiye böldük dünyayı
kırıldı gönül dağlarının parçaları
her bir parçasında
bir kalbin anahtarı
ve insanlık
güzel görünen masum hayat
ne için gelmiştin ki zaten
Ruhunu teslim etmek için kaç yıl daha yaşaman gerek

Güvercinlerin sayısı kadar bir mutluluk
bir uçurtmaydı hayalimiz
Gökkuşağı gibi rengârenk


küf tutan bir yalnızlığı yaşatmak için yoruldum artık
Ruhlar gezegeninin bir parçası olmak ağır gelir yüreğime

Yoruldum hayat;
rüzgarında tutunamayıp
yaprak gibi düşürüyorsun artık
karınca gibi çalışıp yuvama çekiliyorum
ne bir dost kahvesi
nede bir paşa çayı
şekerimi çaldın tuzum hiç yok
kokusu gelmiyor artık sevginin
kondum penceremin dalına
öyle seyrediyorum seni

yağmur u beklerken
kar mı yağsa artık
zamanı durdurup çocuk olsa tüm şehir

acıları kardan adam yapardık
burnunada havuç takardık
bir iki kalem ile gözünü oyup
giydirirdik bütün dertleri üzerine

Ne kar yağdı nede yağmur
topladım valizini bu şiirin
muşmula suratlı zaten kimler var ki kimler gelecek
hangi dost omuzuna dokunup
soracak halini
git güle güle ey şiir yolun açık olsun



Ayşe caniberk
Gümüş kalpler