düşünemiyorum...
duyguların mahkum olduğu bir dünyada,
her şeyi sıklaştırıyoruz üst üste
sabahlarına kadar inleyen damlar.
batışını izliyorum günün
yağmurun eşliğinde
düşünüyorum...
avuçlarımdan uçan kuşlar geliyor aklıma.
ıslık çalan,rüzgara karışan naralar.
zamansız kahkahasını dinliyorum.
bu düşünce deryasında.
hunharca harcanırken zaman.
hassasiyetleri unuturuz.
yağmur sonrası çimlere çiğ düşer.
güneşin doğuşuna kadar.
sessizce gizleniriz o düşünce deryasında.
bir gün toplanıp gideceğiz buralardan.
hayallerimize doğru koşarcasına.
ürperiyorum düşünürken.
tüylerim diken, diken oluyordu.
avucumda uçup gitmeye hazır kuş gibi.
çırparak kanatlarını sonsuz maviliklere.
gökyüzünde fiğürler çiziyordu
öperek gökyüzünü.
yağmurun çisildemesi ile ıslanırken.
duyduğum hassas fısıltılar.
sessizliğini kucaklayan kulaklarımda ölüyordu.
geceyi öpen dudaklar.,
aşka olan düşkünlük.
zamanı öldüren düşüncenin rengi.
mavi mi yoksa yeşil mi.
her kıyısında mahkumları var.
bu dünyanın,
hayallerimiz kalbe sığmıyor işte
askıda kalan düşünceler.
duvarlarda yazılan onca yazılar.
siyah duvarlara yazılanları okuruz o karanlıkta
damlarında duvarlarında hala çığlıklar duyulur.
geçmişten kalan.
mahkum edilirken düşünceler.
o damlar inlerken
hala acılar yaşanıyordu.

Mehmet Demir
26.11.2021 Ankara