ıslak faytonların arkasından bakıyoruz
şemsiyesi en uçuk sevgilinin gülen uykusu
tarlada yeşil yemyeşil bir adam
koltukta yaşlanan kedinin başını okşuyor

elini sırtına koyup rahat konuşan
dans edip o anı cebine koyan biri
var olmanın matemini göstermek istiyor
soyunup değirmenlerin önünde aşk fotoğrafı çektiriyor

çiçekler şimdiden açık hava mezatlarında
şımartılmaya hazır taze gülüşlü opera
söyle bakalım beyaz aydınlığa gülümseyen martılar mıdır
yoksa bizi yeniden hayata hazırlayan senaryolar mı

kalabalık
kalabalık olunca sıkılıyorsun
kürküyle böbürlenen güzel matmazel
sana yalnızlıklar içinde bir bahçeye git desem
endamını küçümseyen bu var oluşa kızarsın

hepsi o
bizim küçük ağzımızda gizli
öpülerek uyandırılmış ölüler
istersen uzat hayatı hayatımızla
dudağını dudağıma daya
kendini at
içimdeki sonsuzluğa.