Ey boyundan. büyük işlere kalkışan aşk!
perşembeyi cumaya bağlayan gecenin sabahı;
yüreğimi lav koltuğunun altına saklayıp,
iki sokak ötemle
teni soğumamış güneşin doğuş telaşına bıraktın.


Neye kızmış neyin alacaklısını geride bırakırsın
dumanın göğe yükselmesi zor olan
bir ateştin sen

kül vakti
boynu vurulacak o kadar lüzumsuz şey vardı ki!

en başı çeken; en yüz kızartanı ağaçların alnından
bir bir dökülen yapraklar ,
köklerine çıplaklıklığına ayrı bir imtihan

doğuşuna kazara olan, ölümüne isyan etmez deyip
duada yasa çekinme

ilahi aşk çağrısının sonrası
en çokta anneme yürür ayaklarım
-iç sesim korktuğuna uğratmaz seni der.

acının son damlasını hesaba etmiş görünüyorken
iki güzel sözün yüzü suyu hürmetine
bir bardak çay yolumu kesiyor.

seni yokluğunun mirasın
evet o vakitleri hiç sevmem
geçip gitmek bilmiyor

kulaklarıma bir uğultu
toprakla ben kazma seslerinin biri geliyor
diğeri gitse de

varlığımın bağlı olduğu bütün hisleri
küçük olandan daha büyüğüne pay ediyorum.

sonbahar çıkarmış yeşil tasmasını
ve ufalanmış dil artığı cümleleri
iki lokmadan yutup,

koştun madalyonun diğer yüzüne
tanımadı
doğuşuna ebelik yapan ilk aşkını
yaaa!!!

ve anladım ki
sadece sokaklara aittim

hendeklerin sayısı yaşadıklarıma göre geniş
bazen de nefesi daralan ihtiyar gibi
Adım ataman

altına üstüne tazelenmiş bir toprak
üstüme atılıp, başka başka bahara
dedin


demek ki!aşk değil
kendine,
bana ait hiç değilsin

haa!
bu saatte uykunun kaçacağı tuttu
bil istedim .....

17-09-2021
İST