Bunları kimler yaşadı bakalım😊

SEVGİ SAYGI HATIR VARDI

Yaktığımız löküs idi
Somun ekmek lüküs idi
Tarla süren öküz idi
Burcu burcu ıtır vardı

Ekin orakla biçilir
Tohum el ile saçılır
Yazın yaylaya göçülür
Kara çuldan çadır vardı

Gelin atınan gelirdi
Yüz görümlük verilirdi
Güvey dosttan yastık yerdi
Sevgi saygı hatır vardı

Kağnıya öküz koşardık
Örmeyle şelek daşırdık
Ocakta aşnan bişerdik
Ziyaret var, yatır vardı

Horoz öterken kalkılır
Kömbe tandıra atılır
Mallar nahıra gatılır
İdarede fitil vardı

Harmanı keşik ederdik
Dağlarda geçi güderdik
Teleme çalıp da yerdik
Menfaate fütur vardı

Ateş yaktık gazan gurduk
Elimizde pırtı yurduk
Tohacı kilime vurduk
Hamamlarda natır vardı

El leğeni ibrik vardı
Sabun yoktu kirtik vardı
Peşkirlerde iplik vardı
Muhtaç yoktu fakir vardı

Yırtık yoktu, çoktu yama
Düşmezdik kedere gama
Kuru yavan yerdik ama
Dilimizde zikir vardı

Cebimizde namtı çakı
Davşan derisinden yakı
Toplardık alıcı, bükü
Göz hakkına fitir vardı

Amca emmi , hala bibi
Anam der zıkkımın dibi
Payamlar şıkırdım gibi
Hüs deyince otur vardı

Yayık seherde yayılır
İnekler her gün sağılır
İki göz dama sığılır
Tamah yoktu şükür vardı

Yufkadan dürüm yapardık
Eskeynen ocak yakardık
Pırtıyı külnen yıkardık
Elimizde pütür vardı

Tarlada mani söylerdik
Dağlardan keklik avlardık
Dostlarla gönül eğlerdik
Acer yoktu mitil vardı

Geline kepez takardık
Avcuna kına yakardık
Yâre uzaktan bakardık
Hicap denen setir vardı

Süllüm derdik merdivene
Elcek derdik eldivene
Kerevet derdik divana
Bir de tahta sedir vardı

Düdük yapardık söğütten
İbret alırdık öğütten
Düşüp çolak kaldı duttan
Bizim gomşu Bekir vardı

Nurgül’üm der loğ çekerdik
Yün eğirir ip bükerdik
Üce dağlara çıkardık
Bineğimiz katır vardı.

Nurgül KAYNAR YÜCE / K. MARAŞ

Resimler internetten alıntıdır