KARA SAÇLARIN

Rengini karanlık geceden almış
Dökülür omzuna kara saçların
Perçemler ebruye gölgelik olmuş
Kalbimde kanayan yara saçların

Kurbanım saçının her bir teline
Cilveyle kur yapar sabâ yeline
İnerken belikler şeşden beline
Eder beni pâre pâre saçların

Gönlümü teliyle sarmak isterim
Elimle tarayıp örmek isterim
Yandıkça içine girmek isterim
Şırıl şırıl akan dere saçların

Zülüfleri tel tel yana ayırmış
Kadir Mevlam lüle lüle kıvırmış
Rüzgar esip ak gerdana savurmuş
Yakar yüreğimi nâra saçların

Yel estikçe burcu burcu kokuyor
Bazen fular bazen tülbent takıyor
Serin bir şelale gibi akıyor
Uçuşurken vira vira saçların

Yılların izi var bergüzarında
Tutuşturur beni aşkın nârında
Ezelden ebede bütün varımda
Sanki alevden bir çıra saçların

Bir nazar eylesem başım dönüyor
Yaslasam omzumu acım diniyor
Dokunsam ucuna elim yanıyor
Benziyor ateşten kora saçların

Yıldızları toka eyleyip taksam
Eririm gözümün ucuyla baksam
Az gelir tarife türküler yaksam
Sürünür topuktan yere saçların

Kıskanırım bağladığın yazmadan
Gönlümdeki düğümünü çözmeden
Gel gadanı alam beni üzmeden
Yalnız gözlerimle tara saçların.

Şeş: Eşarp, tülbent, yazma

Nurgül KAYNAR YÜCE/ K. MARAŞ