Ne üzülsün bu yürek ne de kırılsın kalem. Gönülden kutluyorum sizi.

Durum o hale gelir ki âşık kendisini mâşukunda yok eder. Pervânenin ateşe olan aşkı gibi ki kendini aşk ateşinde yok edip her zerresini sevgilisi olan ateşle doldurmuş ya da ateşe feda etmiştir.

Şiir Adı: BEN OLAYDIM (ÇİFT AYAK)
Şairi: Nurgül Kaynar Yüce – Kahramanmaraş
RUSAMER: Ruh ve Us Sanatları Araştırma Merkezi
Yorumu Yapan: Ser Feyzlizof Kalburabastî Efendi Hazretleri – Celil ÇINKIR

Nurgül Kaynar Yüce, bu şiirde hem kader kalemine hem de gönül yükünün ağırlığına dokunan güçlü bir Anadolu söyleyişi kuruyor. “Ben olaydım” redifi, her bendin omurgasını taşıyan bir iç inilti gibi; şair diledikçe çoğalan bir özlem, içli bir arzu ve kadere meydan okuyan sessiz bir haykırış var dizelerde.

Dumanlanan baştan, çileye bulanmış ömrün kırk yıllık perdelerine kadar her ayrıntı; yel, sel, kül, tel, göl metaforlarıyla bir tür ruh coğrafyası kuruyor.
Şiirin sesi, hem yanık bir türkü hem de kaderle güreşen bir yüreğin alnı açık duruşu.
Anadolu irfanı, sabır ipliği, tevekkül ve içte büyüyen yalnızlık; hepsi Karacaoğlan’dan, Dadaloğlu’ndan, Âşık Mahzuni’den süzülen bir damar gibi şiirin içinde akıyor.

“Mevlâya ulaşan dil ben olaydım” dizesi ise şiirin en büyük yakarışı:
İnsanın kusurdan, dertten ve devranın ağırlığından sıyrılıp saf bir niyaza dönüşme arzusunun en içten ifadesi.

Vesselam.
“Kader bazen insanı yorar; fakat yorulan kalp, hakikate en yakın olandır.”

Çok güzel...
Değerli şair,yarım asırlık ömrün
Omuzlarındaki ağır yükü
dizelere yüklemiş ve bu etkili
Şiir çıkmış ortaya...
Bir ömür esintisiydi bu etkili şiir.
Kutlarım emeğinizi,saygıyla
esenlik dilerim.

""Gönülleri okşar, şiir dediğin""........Aşık Lüzumsuz
Değerli kalemden, güzel bir eser
Kutladım yazan kalemini, yazdıran yüreğini
Nice güzelliklerde buluşmak dileğiyle
Şiirle kal, sevgiyle kal, hoşça kal