ÇANAKKALE GEÇİLMEZ!!! ( Çanakkale Destanı)

Gelibolu’yu sardı düşmanlar dört bir yandan
Arı burnu yanan bir çöldü Çanakkale’de
Alçıtepe’de yer gök boyanıyorken kandan
Meltem değildi esen yeldi Çanakkale’de

Düşman donanmaları kıyıya ulaşmadan
Nusret mayın gemisi indirdi mayınları
Üç ingiliz gemisi sınıra ilişmeden
Patlamayla batarak daldı Çanakkale’de...

Ertuğrul Koyu inler İngilize vermez yol
Havada uçuşurken kelle , bacak, gövde, kol
Mehmetçikte çarparken Allah aşkı ile sol
Düşmana geçit vermek zul’dü Çanakkale’de...

Rusya, ingiliz, Anzak, Fransızı, hindusu
Yedi düvel birleşip geldi haçlı ordusu
Kaç donanmayla sardı kızıla boyandı su
Tüy bitmemiş fidanlar soldu Çanakkale’de...

Traplusgarp, balkanlar Zayıflatmıştı bizi
Hasta adam diyerek sardılar çevremizi
Bu sırtlanca halleri korladı közümüzü
Türkler kara yazıyı sildi Çanakkale’de...

İngiliz generali Hamilton ne diyordu
Gebe dağlar ard arda sanki Türk doğururdu
İman dolu göğüsle yenilir mi bu ordu?
Tekbir sesi gökleri deldi Çanakkale’de...

Seddülbahir’de gökler yanarken alev alev
Yirmi kişilik birlik sanki olmuştu bir dev
Bilirlerdi o akşam cennetti onlara ev
Mehmet Çavuşlar korku saldı Çanakkale’de...

Taarruz emri değil ölüm emri aldılar
Kınalanıp cepheye helalleşip geldiler
Şehadeti içerken goncaydılar, gül’düler
Meleklerin gözyaşı seldi Çanakkale’de...

Sessizce abdest alıp paklanıp arındılar
Dillerinde dualar tüfeğe sarındılar
İlâhi bir zırh ile bilin ki korundular
Şehitler namazını kıldı Çanakkale’de...

Hem anadan hem yârdan hem de serden geçtiler
Tatlı bir şerbet gibi şehadeti içtiler
Burak inmişti gökten kanatlanıp uçtular
Ölüm utkuya giden yol’du Çanakkale’de...

On beşliler mavzerle düşmana direnirken
Binlerce kefereye bir tümen görünürken
Atmış yedi neferle mucize korunurken
Elli yedinci alay öldü Çanakkale’de

Ülkemde bir çok lise o yıl mezun vermedi
Böyle şanlı bir destan hiç bir tarih görmedi
Şehit oldu körpeler heyhât düşman girmedi
Kaç on beşliye mezar oldu Çanakkale’de

Vatan bayrak aşkıyla canlarını verdiler
Döşlerini boğaza kalkan edip serdiler
İman dolu göğüsle çelikten bir surdular
Küffarlar nedâmetle doldu Çanakkale’de...

Çeyrek tonluk merminin altına sırtın gerdi
Altı basamak çıkıp topun ağzına sürdü
Koca Seyit tekbirle topu ateşe verdi
İngiliz belasını buldu Çanakkale’de...

Ne yaman bir cenkti bu ne büyük bir zaferdi
İki yüz elli bin şehit orda canını verdi
Göğe yükselen ruhlar kutsal birer neferdi
Yer gök şühedâ akan göl’dü Çanakkale’de...

Yedi düvel gelse de geçemedi boğazı
Zaferle muştulandı müminlerin niyazı
Her şehit ak gül olup ufka saçtı beyazı
Şehitler cennet kokan gül’dü Çanakkale’de.

Nurgül der ki: Ey kafir! ÇANAKKALE GEÇİLMEZ!
Candan geçilir amma vatandan vazgeçilmez
Etten kemikten bir sur vardı ki hiç biçilmez
Türk Milleti bir destan oldu Çanakkale’de...

Nurgül KAYNAR YÜCE/ K. MARAŞ