YAKMADIN BİLEMEZSİN

Beni anlayamazsın firkati yaşamadan
Ayrılık acısını çekmedin bilemezsin
Kirpik ormanlarına yağmuru döşemeden
Dide-i giryan nedir dökmedin bilemezsin

Âsûde geçmiş ömrün kederden bihabersin
Talih hep gülmüş sana hederden bihabersin
Ağ bahtın ile kara kaderden bihabersin
Hayatın yokuşunu çıkmadın bilemezsin

Sen hiç âşık oldun mu yandın mı alev alev
Neşen cüce kadarken dertlerin oldu mu dev
Bir zalimin kalbinde sandın mı kendini nev
Vefâsız bir gönüle akmadın bilemezsin

Sinesinden vurulmuş yaralı ceylan gibi
Kendini dağa vurmuş yalnız küheylan gibi
Hatırlayıp maziyi yaşarım elan gibi
Acıdan yumruğunu sıkmadın bilemezsin

Gülmeyi hiç tatmadım gözlerim hüzün tüter
Ne bu başımın sisi, ne de dumanı biter
Kader ağacımda hep çile bülbülü öter
Gönül gergefinde dert dikmedin bilemezsin

Nedâmet yaşlarıyla gözlerim dolu dolu
Gaflet perdesi ile tükendi hayat yolu
Dünya meşgalesiyle harcayıp elli yılı
Ömrünü heba edip yakmadın bilemezsin.

Nurgül KAYNAR YÜCE/ K. MARAŞ