GİBİYİM

Gönül dağımın başını duman duman sis bürüdü
Fırtınaya yenik düşen tarumar bir çöl gibiyim
Hazan vurdu dallarıma yeşil yaprağım çürüdü
Isırgan otu talamış dikenli bir yol gibiyim

Kanatıyor şu sînemi ucu keskin neşter firak
Aramızda mesafeler fersah fersah yollar ırak
Kurudu çeşm-i pınarım gözlerimde mevsim kurak
Bâd-ı hazana tutuldum sararmış bir dal gibiyim

Birleşmiyor kirpiklerim hasret girdi arasına
Tabipler çare bulamaz şu kalbimin yarasına
Kerem bile yanmamıştır yandığım aşk çırasına
İçli hüzzam makamında inleyen bir tel gibiyim

Meskenimdir yüce dağlar otağ kurmam enginlere
Tutsak olup da düştüm ben aşk denilen yangınlara
Gözyaşlarım eşlik eder gökten inen şıvgınlara
Hicran bentlerini kıran kükremiş bir sel gibiyim

Güneş saklambaç oynuyor kara bulut arkasında
Kavuşmak bir hayal diyor çalan sevda şarkısında
Ayrılığın izleri var giydiğim aşk hırkasında
Sılamsın derdin eskiden şimdi gurbet el gibiyim.

Nurgül KAYNAR YÜCE/ K. MARAŞ