Hasta yatağında, her şey ıslak
Eze’nin yeşil halısı nasıl da tozlanmış
buraya insan uğramayalı çok oldu
dışarıda bırakır hasta insanı
bir kez kaybetmekten haz alınca,
ne fenasın sen de!
boğulurcasına gövdesini kabartıp
sabaha öten kuşun kalbi kadar vicdanın yok
hasta dediğim de insan, bırak rahat uyusun
günyüzü görmüş insanların sabrı kadar da olmasa
az huzur ver garibana
belli, seninle memleket meseleleri de konuşulmaz
çaya şeker de atarsın
bir de utanmadan yol yaptı dersin
inceden küfür de edersin
seni insan yerine koyan da kabahat
beni hastayla bari yalnız bırak!

hasta, daha iyisin bu sabah
birazdan çarşafını üstünü başını değiştiririm
bir ılık duş aldın mı kendine gelirsin
bugün seni katıp yanıma, sahile inmeli
günlük ajansı es geçip sıcak simit az da zeytin
oturur bir banka, dertsiz tasasız hayatlar var gibi
yeriz değil mi?
hem daha iyisin geceye karşın, rengin de daha iyi
Rab müsaade ediyor demek çile çekmene
ben böyleyimdir, dilimde hâlâ Allah vardır
kalbime sorsalar Mualla’dan hallice muamma
Mualla’da garip bir komşu teyzeydi yalnız
kız çocuğuyum diye aldırış etmez kapıyı açardı
karşımda yarı çıplak, ben karşı komşu çocuğu
’annem gönderdi bu börekleri’ der kaçardım
annemden korkup anlatmazdım gördüklerimi
biraz ihtiyattan, biraz da meraktan diyelim
neyse benim meselelerim lakırdı, sen anlat
varsa gitmek istediğin bir yer, minibüse el edeyim
bu arada iyisin iyi, sana bi peçete vereyim
yoruldun mu, sana ayak uydurayım, ah ne bencilim!


dudakların hacet maksadıyla mı kurumuş?
ben bilmem, şu çaydan içtin mi iyi gelecek
hem yeşil çay, bugün bir farklılık olsun dedim
anladım, yanlış düşünüp kötü etmişim
simit zeytin dedin mi çay, bildiğimiz siyahtır
burada güvendeyiz, sadece içilir bu çaylar
elini indir, bi rahat ol yaradan aşkına
e, ver bari ben içeyim soğumadan önündeki
yorgun olduğunu biliyorum, normal vaziyet
gözlerinin altına alındı sanırım olağan kasvet
kalbin mi kurudu, dilini mi kuruttu bu melet?
yahu inandığın üzerine yemin et de konuş bir şey,
bu sessizlik, bu terklik; maksadın bana ise eğer
vallahi alınmam, ben de sen gibi iyi bilirim
yoksa bir şey kalpte gelmez dilin kemiğine
kemik dedim de şimdi, akşama suyundan bir çorba
yapayım da iç iyi gelir
ter attığın da iyi oldu tüm gece
bir an inliyordun da
korkmadım desem yalan olur
aynı sarı haptan bir tane daha alırsın
eve dönünce birazdan
bol da ılık su
-konuş be ne olur, tek bir hece söyle
konuş da bileyim yaşadığını,
billahi bu hâlinden usandum
yıldım, yetmedi mi suskunluğun?

dönmeye yakın tıknefes
bir cıgara alıp cebinden, zorla yaktı
yetişip söndürmek için geç de kaldım
hem söndürsem ne çare, gizli içeceğine
gözüm önünde çeksin iki nefes
madem konuşmuyorsun, bakma öyle bana
gözlerin konuşmuyor, küfrediyor yaşadığına
yaşamak dediğimiz buysa zaten üstü kalsın
altında izdiham gibi zindan, ara ki bulasın!
bir masuma dokuz zalim, gemiyi batıranın
korkum balkondan bir gün atlayasın
iş çıkar sonra ambulansa, çalışanına
bir de laf olur kolu komşuya
bir ses duyaydım bari, öksür, hıçkır bir şey yap
ne deyyusun teki oldun, hadi gir içeri
elini yüzünü yıkayıp öyle uzan bari

deli gibi uykum var, deli gibi diyorum
kalbim mühürlü olmasa dua bile ederdim
-sonunu getir Allahım,
sonu başından daha acısız olsun
ahal teke kadar da terlidir şimdi hastanın alnı
adını andım ya yetişir şimdi indirimde bir şeytan
okşar gibi baldırını, huylanırım ansızın
geminin kıçına kadar da beraber yürürüz
sonra kim haklıysa atlasın deriz
ne saçma bir iddia, akıl fikir gerekmez
kaybetmek için haklı olana gün fark etmez
ki bir ben bilirim, bir sen; gerisini ilgilendirmez
herkesin yükü kendine çile, çekmeyen dinlemez
bugün ben söyledim, ben dinledim; nemelazım
çocuk kadar aklı yok, oturup yazmış bir de nazım
uygar insanların bahçesine ziyaret günü, hazırlanın
zincire bağlanmış elleri adem ile havva’nın
taş değil de laf büker şu çıplak bedenlerini
beni de sizden sanıp ziyarete sakın çağırmayın!
hasta suskundur, asabi çekilmez bir adamdır, lakin
hır gür sevmez, gözleri nemliyse olur pek sakin

uzun zaman oldu da, ben vaktini söylemeyeyim
konuştuğunda ilk sözü ’biraz su’ olmuştu
iyiden iyiye güçten düşmüştü
kaç gün ne yedi ne de içti bir şey
ilk ağzına koyduğu verdiğim bir bardak suydu
sonra az dinlendirir gibi oldu gözlerin ferini
kaybettim artık onu, gelmiyor dedi
’neyi’ demeye kalmadan anlattı rüyasını
rüya değil, gördüğü binbir gece entrikası


"ben sözümü tuttum, bekledim bugüne değin
sana da verdim kaç gündür pek çok zahmet
yararı olmasa da sen yine de hakkını helal et
bundan sonrasını ben hallederim, var sen git
hem bitmedi mi senin işten aldığın izin?
merhametten maraz doğar, sen de bilirsin
benim dünyam böyle; değişeceği varsa da inanmam
senin gibi mert birine Tanrı bilir bir daha rastlamam
ama bu kadar vefa, böyle sevgi ağır gelir bana
üstesinden de gelemem, yazık olur sana
başını çevir, gözlerinle ne olur öyle bakma!
ahvalim ahal teke’den hallice, ben yine kalkarım
bir bakmışsın şahin gibi başı dik yaşarım
zehir gibiyim, seni de öldürürüm yavaş yavaş
biraz sevdiysen beni, söz dinle yanımdan uzaklaş
hadi dedim, ayağa kalkabilsem zorla seni atacam
kapıdan dışarı adım atmak bu kadar zor değil
yoksa yanımda dura dura oldun mu embesil?"


hastayı yatağında bırakıp çıkarken dışarı
çantam değildi bana ağır gelen
bir kalbin otağında baraka; yalnız adam
öpüp koydum tüm kamusal duygularımı
anne acır mı bana, baba kaldırır mı bu hadiseyi?
maharetli gibi yapıp dolaba koyduğum yemekleri
yese bari benden sonra birkaç gün
biliyorum sevmeyecek bir daha kimseyi onun gibi
ama bir şans verseydi..
sahi günlerden bugün neydi ki?
Perşembe,
sen uyurken son kez
ağlayıp, ellerinden öptüm
damladın kalbime.


iki hece, iki kere
güle güle.