varlığın zahmet veriyorsa
al canımı demişsen can verene
can verenin de canından çekenin de
vardır bir bildiği
varsa bildiğin mühletin diliyle
dilin yalan söylese de güzelmiş
gözün ateş görse de bir hoş
ellerin, daha neler!

ellerimle daha ne yükler çekerim bilinmez
ellerimle ne yazarsam
bin yıl geçse de değişmez
hep bir harf senden doğacak
bu cansızlık da hayat ne arar deme!
her biri anne şefkatini arayacak
’anne ve sen’ deyip dizine başını
baştan sona bir kelimeyi koyacak
kemik bıçağa, bıçak kalbe, kalp yaraya
her nefes alış yokluğuna dayanacak
bir ömür diyelim ki böyle geçsin
hani mesela böyle de yaşanıyor desin
gök, tastamam yer ile sarılıp kıyam etsin
sen bilirim ki inadına öldürür kalbini
kalbine giden yola çekip yoktan setleri
huzurda isyan eden iblis gibi ’yok’ dersin

madem iblis dedik, ona bile lüzum yok
aydınlık şeytanın bacağını özlemiş öper
bir yanda huzursuz, masum dört ayaklar
bir yanda aç karnına makarna haşlayanlar
benim de adım olsun diye imza atanlar
alanlar, bakanlar, cayanlar, çalanlar
dayananlar, ezanlar, falanlar filanlar
mutsuzluktan ölsem de,
bak şimdi bir fena oldum
ağlamadan gözlerime eylülü sundum
iftihar et, payın çok var bu fenalık da
kötü anlamda değil, şair ayağında

ben yazarım da ama sen görmezsin
hani gören iki göz olsaydı da, bilinen
bilinmeyenden sormalısın bana şifahen
pek önemli şeyler değil aslında bilirsin
kendimize önem atfetmenin sonucunda
affedilmez homo, sapiens olmuş da
özlemin arzına bir de şiir icat etmiş
etmiş, etmiş de iyi halt gibi çevirmiş
bir de tüm dünyaya aşk böyle demiş

böyle varlığın da
böyle ateşin de
böyle üşümenin de
hani böyle şeyin ta şeyine derler ya;
şimdi tam üzerine bastık
bastık, bir de sıvayıp mana aradık
mananın da,
manaya karışan duygunun da
duyguyu anımsatan varlığın da
a, bak yine başa geldim
başına bela değil
başından def olup
hayatıma koyan ne varsa
ha durma, bak şuradan az deşilmiş
hâlâ iyimser bir zevatın aklıyla
çalışır bir şey bulurum
ben taş diyeyim ona, sen ’layığın’ de
sımsıkı sarılırım vallahi
gözlerimle ıslatıp, karışırsam ona
a, taşa bile zulüm ediyor dersin
billahi dersin
sen böyle bir şeytanı
ne kabe’de ne de saraylar da görebilirsin

ah canım günahsız,
ben ibrahim değil, ismail severim
at taşı, vur günahını aşkın
ses edip ah dersem
yok öyle cayma
her taş atışında gözlerine bakıp sana:
ben değilim bilirim, hiç layık değilim
layığından bir gün
yok, bu da değil
böyle de şeytanlık olmaz şimdi
doktor da anlamaz filan
sen şeytanlık görmemişsin
yine de mutlu ol
yok, yok..
rahatsızlık verip gece gündüz sana
seni sevip yanında olmaktan
dolayı,
özür filan şimdi
o bile rahatsız eder benden ötürü seni
neyse s.ktir et, havalara aldanıp
üşütme e mi!