Ey sevdiğim benden sonra sana sorarlarsa,
Nasıl yaşadı neler yaptı kime gönül koydu,
Gönlü kırık gitti Yaradan diyeni kim bilir ki,
Öyle bir koydu ki bıraktığı yer gönlünü yedi;
Adalet dedi, adalet uğruna kendini tüketti,
İnsanlık için eridi ölenler için yaşamayı bildi,
Bir yıldız kaydığında arkasından bakar giderdi,
Huzurlu olsa da acılar içinde yüreği eridi;
Dağlar kardeşim der ağaçlara sarılır kalırdı,
Torak gibi merhametli, su gibi azizim derdi,
Kedilerle sevgili tavşanlarla yol giderdi,
Benim atım dediğinde hep rüzgâr gibi eserdi;
Anlatacakları boğazında kalır göz yaşları çağlardı,
Turaç ötüşünde içini dökerdi Yaradana ikindi vakti,
Sazlar ve kamışlar arasından süzülerek gelirdi,
Yüzünü çevirir gökyüzüne dalıp gider transa girerdi;
Yeryüzünde varlığı olan her şeyi sever ayrım bilmezdi,
Gecenin karanlığı çöktüğünde şakırdardı bülbül gibi,
Hakikat yolculuğunda soluksuz kalsa da yorulmazdı,
Ama bir gün öyle yoruldu ki gittiği yoldan geri dönmedi;
Erol KEKEÇ/10.03.2021/00.22