Senle ben,
Henüz tamamlanmamış bir hikayenin,
İçinde,
Alacakaranlığında, yaşıyorduk.
Virana bir öykünün sırça köşkünde.
Hiç olmamış sözleri, birbirimize veriyorduk.
Ardımıza bıraktığımız koca bir zaman.
İçinden çıkamadığımız bir çelişki,
Bu ne yaman...

Senle ben,
Bunca anımızı beraber geçirdiğimiz,
İki dirhem bir çekirdeğiz.
Bunca yaşanılan anılarla beraber,
Duygularımızı elbet de yaşacağız,
Lütfen biraz zaman ver...

Senle ben,
Daha dün gibi kırlarda koşarken,
Sıkı fıkı sohbetler edip coşardık.
Birbirimize olan sevgimizi anlatırken.
Göz göze gelip, veda ederdik.
Biz bir nokta ile virgül olabilirken,
Ayrılmaz bir bütün olduk, bu günü sorgularken...

Senle ben,
Dünü, bugünü, yarınımızı yanımıza aldık.
Hikayenin sonunda, birbirimize anlamlar kattık.
Demem o ki geleceğe biraz umutla baktık.
Bu sevdanın hikayesini,
Birbirimize katıp aydınlattık... ( DeN!Z )