Kenar bir mahallenin cam kenarından,
Bakıyorum sana etraflıca,
Dışarda oynayan yalın ayaklı çocuklar gibi,
Koşturuyorum evin içinde, bir sağa bir sola.
Deliler gibi,
Sobada yanan odunların çatırdayan sesinde,
Seni düşünürüm yine aklım sende...

Camın kenarına oturdum işte.
Uçuşan güvercinler kondu yamacıma yine.
Her birinin adına baş harflerini koydum.
Böylece sana olan özlemimi gidermek için,
Karınlarını doyurdum.
Sobanın üstüne çayımı koydum.
Demlenmesini bekledim.
Fokurdayan sesinde seni içime işledim.

Günler, aylar, hatta yıllar geçti.
Her şeyim değişti,
Değişmeyen bendeki resmin, birde ismin.
O da zaten benimle pekişti,
Orası kesin.
Gönlümde sızın, kulaklarımı tırmalayan,
Nağmelerin vardı,
İçi içime sığdıramadım seni,
Artık yerin dardı...

Seni, bir gurbet türküsünde.
Gönlüme atıp, yüreğime bağladım.
Bir sıla da özlem duyup ağladım.
Seni düşünüyorum yine aklım sende.
Yollarını gözlüyorum belki gelirsin diye…

Seni, sevdamın son beşiğinde sandım.
Ağladım.
Ne gurbetin geldi ne de hasretin.
Kandım.
Yollarını gözleyip sana inandım.
Bu sevdanın bekçiliğini yaptım.
Bağlandım… ( DeN!Z )