40
Yorum
108
Beğeni
0,0
Puan
4538
Okunma

Bir annenin kalbindeki sessiz şarkı, evladının dudaklarında sese kavuşur...
S u s a d ı m
Bir yanım diğer yanımın
Kara sevdasıdır
Göğsümdeki devasa hasret
İnce sızı, koca boşluk
Derinden derine akar sessizlik
Dayandığım kadar yandığıma
Dokunmaya çalışıyorum
Kaybolan ses, duy beni
Zaman bu kadar mı ezer varlığı-yokluğu
Göçüp gitti, en güzel sevincim
Kimsenin yerini dolduramadığı
Haykırdım adını can havliyle
Ellerini bu gece çok özlüyorum
Sana muhtacım kim bilir kaçıncı kez...
İki zihin arasında
Loş alacakaranlık odam
Esen deli fırtına dağlardan değil
Bedenimin yorgunluğunda
Yolun ortasında ağırlığım
-Beni bugünler için mi doğurdun
Dediğim gün gibi kalbimden öp
Göğe uzanan sinene sakla beni
Birlikte oturalım yine akarsuyun üstüne
Gözlerimiz birbirine hapsolup baksın
Sakinleştir ruhumu sonsuz güvenle
Bende hiç tükenmeyen bahar vardı
Şimdi tüm heveslerim paramparça
Dağılmış konuşan şiirlerim
İçimde kısalmayan hayatın sesi
Unuttu mizah duygusu
Kalbimin nehir olduğunu
Kıskançlıklar boy gösteriyor
Avucumda kuşlar birer birer ölmekte
Her yerde başıboş mektuplarım
Aşk; ay ışığının sözü tatlıdır derler ya
Küstürdüm karnım ağrıyor yine
A n n e m, sen bana hiç küsmedin...
Ümmühan YILDIZ