Cama dokunuyorum
Ve suya
Her dokunuşumda sana
Çıldırmış bir martı kanat açıyor kalp kapakçığımda

Bazen kızıyorum zamana

Her dokunuşunda bana
Gözlerini her yakaladığımda
Belirsiz seferler oluşuyor atardamarımda
Ve kırgınım zamana
Usumda beliren acılardan sonra
Ruhun düşkünlüğü
Sarılıyor bedenin zayıflığına

Kimsesizlik küfünü akıtıyor kör kuyulara
Yusuf’a uzanan ipten başka
Hiçbir şey gelmiyor aklıma

Işığın altında oturuyorum ara sıra
Kelebeklerin son dansı
Ve pervanelerin güneşe haykırışı yazılıyor karanlığa
Ve şair
Her dizesine dikkat çekiyor
Her dizesinin sonuna ünlem bırakıyor usulca

Eve gidiyorum
Ve cama dokunuyorum
Sahte ayna bana
Bakışlarımı her yakaladığımda
Yaşımdan daha yaşlı bir suret bekliyor
Vaktin hesapsız ağında

Ve ben vuruluyorum
Her seher vakti alacaya
Çığlık çığlığa içimde kanatlanmış martı
Bir gün daha diyor
Ölmeden durayım burada

Ve içimde iz sürüyor ufacık adım
Adımsa düşlerin faslından kalma
Evvelden yalnız bir eldir asırlara

Yalnızdım aslında
Zaman dürüle dürüle gelirken avucuma
Zamanın içinden çıkan bir deniz sözü
Uyandırdı beni zamana

Şimdi ise ömrüme devrilen aşk telaşından sonra
Nerdeyim kimleyim
Bir onun hesapsızlığı var aklımda

Ruhuma dokunuyorum
Ve sözlerin bana
Bekle diyorsun bir yanda
Öbür yanda ağlamaklı bir göz bakıyor sana

Bekliyorum ruhumda belirsiz bir karmaşa
Ha vakit geçince ha vakit geldiğinde
Düşüm sarılacak sağlam bir sarmaşığa
Ve sarmaşık gülleri sarıdan sonra
Al mor birazda pembe uyanırsa sabaha
O sabah kendimden çıkıp oturacağım yanına

Yani bahar, sen gelmeli avuçlarıma