Gözlerimden düşmeye az bi an kalmışken
kimsesiz bakışmalar doluşuyor kirpiğimin ucuna
orası ise yaşlı karanlık bir adamın
karartısını yaşıyor hala
hep uzanmışken şafağa
usumda deliren facialardan bir tanesi daha
kalk diyor
sen kapatınca bakışlarını sabaha
zincirleme kurgular gerçekten daha gerçek olacak zamanla

olur da gelecek olursan bu vurgundan sonra
soğuk duvarlar arasına
bir kez daha vururum usumu
uzanırım serin karanlık ortasında

aklımda hesapladığım düşlerim uymuyor hayatta bana
garip bir muhasebe
sayılar bile uymuyor sırasına
dokuz
beş
altı
kara çalı diken acısı hepsinin adı
geçmiş yılların sancısı
gözüm buğulanıyor
yaşamakta say sen
sanmayayım ya da sanmıyorum zaten
sensizlikten

ve gideceksem (n)
zamansız kalmış bir vakit gibi
vaktin ortasına mıhlanıyorum bul bulabilirsen bizi