Adımın boynunda uzanan çizgi
Yoluna yüklediği başlangıç
Ve mevsiminden dönerken yaşlı kırlangıç
Asfalt ortasında uzanmış yatıyor
Yanından yüzyıllardır yaşlı biri geçiyor
Yaşamış ne varsa yüzünde yaş/l/an/dır/mış
Ve an o zaman oracıkta takılı kalmış

Geçmiyor yeni hesaplara dürerken yalnızlığı
İslendirdiği ne kadar baca varsa
Orada yakılmış ve yanmış duruyor bir sürü soba
Yürek içinde yarılmış bir ova
Dibinde magma ve patlamaya hazır bir fay hattı

Ne kadar şiddetli esiyorsa rüzgâr
O kadar çok iç püskürük taşları
Ve bir o kadar uzağa itiyor benlik gibi duran yalnızlığı
Oysa boynuma yazılan ismin uzaklığı
Elif deyip gidiyor uzanıyor bir miktar daha artıyor

Orada öylece durmuş çöl ortasında elifler bakıyor
Yaşlı dediğim adam yüzüne çaldığı isi yıkıyor
Ve kum ortasında bir vaha büyüyor
Hayal oluyor gerçek, gerçek zaten serap
Ve düşerken yaşamaktan bitap
Dikenden sarma sudan susuzluğa bulama
Ağzının içinde ufak bir damla ve hayat yeşeriyor

Yeşildir çizdiğim yol yuttuğum iyilik değil
Ve usumun ucunda çıldıran cinayete ait bir delil
Geçtiğim yol yeşil durduğum değil
Az önce bendim yeni doğan ben ellerim en belirgin delil
Ve sonra ya sonra daha sonra
Bundan öncesini bilmem ben aslında

Adımın manasında takılı kalmış başlangıç
Bu işin infazı yok duy beni artık yargısız yargıç