vurulmaya az bi an kalmışken
çocukça bir telaş oturuyor kalkıp gittiğin yerde
orası ise tozlu
hep ağlamışken
ıslanmamış ufak bir parçası kuru
kalk diyorum
sen gidince ona öylece küsüyorum
olur da sen gelince ya da ben gelince
soğuk duvarlar arasında
durduruyorum onu
aman atmasın
aman sevdalanmasın bir daha diye

bir kez daha derken seni
zamansız kalmış bir vakit gibi
vaktin ortasına mıhlanıyorum bul bulabilirsen beni

garip bir türkü mırıldanıyorum
üç
beş
altı
asla susmuyorum
kara çalı diken acısı hepsinin adı
geçmiş yılların sancısı
gözüm buğulanıyor
gözlüklerimden
sanmayayım ya da sanmıyorum zaten
sensizlikten

ve biliyor musun
bunları yazarken acımıyorum hiçbir dizesine
kanatmıyorum sağımı solumu
dökülen taraflarıma sonbahardır diyorum
o da bahardır işte
vurulmaya az bi an kalmışken
kalkıp gidiyorum öylece