Özlüyorum;
Çiseleyen yağmurla toprak olmayı,
Yeni doğumda Cennet kokusunu

Kursakta kalan sevinci özlüyorum
Sustukça biriken içimdeki baharı
Büyümek tütüyor dumanında çocukluğumun
...

Gurursuz ve kibirli açgözlü insancıklar
Sırtlan olup karşımda it gibi ürüyor
Hatta benimle insan gibi yürüyor
Alışamıyorum büyük olmaya!
...

Ne çabuk büyüdüm ihtiraslara yenik
Kılıç sallar oldum kendi baharıma

Çizgilere basmadan oynamayı
Aşkla gazoz kapağını toplamayı
Dünya mavi bilye olduğunda
Çocuk kalmak istiyorum
...

Ne vardı?
Mevsimin kış olduğunu anlamadan,
Ejderhaların olmadığı dünyada
Baharımı çürütmek için geldiğini bilmeden
Uyanmadan büyük olsaydım ne vardı?

Ve arzuların hayasız büyüdüğünü,
Yüreklerin yanmadan öldüğünü hiç anlamasaydım.

İnsanları tanımadan büyümeyi özlüyorum.
Her nefesi yalnız almayı
Sessiz ve büyük olmayı.

Yazılamayan kelimeler sakladık
Büyüyen çocuğun küçük ellerinde.
Aynada kaybolan çocuklar var şimdi.

Hep büyük davranan çocuklar var
Çocuk kalan büyüklerle birlikte.
...