Kaşları çatık, sözleri bal, dili ket
Dört duvar, sıvasız iki oda briket
Dam akar çatısız dam da ev olsa
Fakirlik var, özde fukara memleket

Oyun koşmaca, kör ebe değişmezdi
Çocuklar büyür boyuna yetişmezdi
Her bi şey gelip geçti çocuk olunca
Anam ile atama derman yetişmezdi

Vardı yağmalanmış hayatın izleri
Kavlayan yaradan akan can özleri
Bakıp uzaklara dalar, sessiz ağlar
Gülmeyen kaderine, kuru gözleri

Kalem kalem derdini döküp yanan
Dimdik, sıvasız yüreği, ayakta kalan
Gözleri silahı, bakışı kurşun olup
Dilinde duası, derisi kavruk anam

Çay ile ekmek yerdik kilimsiz kuru yerde
Her derde devamız O’ydu, tek göz evde
Beyaz tül gelinliği, evin tek renklisi perde
Buz oldu teni, dert yüreğine gelince

Bir gece hastaladı, sürdü mü tüm gece!
Dilinde yavrular nakıştı, bitmeyen hece
Sustu bir ah ile, sönmedi yangının ateşi
Lal oldu, şehidine dokunup görmeyince

Ne dertler çekti sessiz hiç bilmedik
Sanki anamızı çocuklar gibi sevmedik
Bayram seyran, arada vakitsiz geldik
Anam ile arada, hep uzaktan dertleştik

Toprağı istedi, olsun da hazır mezarı
Mevsimi hazan, dinmez yağmuru karı
Yaşam hevesin kalmadı mı güzel anam
Dilinde şehidin, yakar dünyayı ahu zarı

Hatırlaması da unutması da pek güç idi
Gün otuz bir Ağustos iki bin yirmi üç idi
"Şehid Anası" olarak dertlere veda ettin
Özgür kaldı ruhun, koşarak uçup gittin.

01.09.2023