BİR UMUDUN YANKISI
Yuvasından koparılan, gönül kuşu
Boğuk sesinde saklı, hüznün efsunu,
Çaresizliğin gölgesinde tarumar olmuş, arıyor umudu.
Yakamozların serin koynunda yalnızlığı yudumluyordu.

Sevdasıdır kanatlarındaki ahengin mihenk taşı.
Gök kubbede görünmez kılavuzlar yoldaşı.
Doruklardaki çağlayan misali kürre-i arzdaki çırpınışı,
Huzur timsali, mavilikler çizerek sonsuzluğa yol alışı.

Hüznün yorgun gemisinde ağır ağır ilerliyor gönül kuşu.
Hayasızca acılara gark edilen gönlün gayba yolculuğu
Masumiyetin sağanağı çepeçevre kuşatmış acıları .
Bekliyor ruhunu kabzeden dikenlerin ardında, doğacak tılsımı.

Eritmek istiyor, göğsünde demirleşip acıyan yanını .
Bulutların yükü boşalırken gönlüne dolan hicranın zarif damlaları,
Yüreğindeki kayboluş, yükseldiği göğün yabancısı,
Gecenin ıssızlığında bekler gün ışığında yeniden canlanışını .

Dar geçitlerde ebediyete meftun, mütevekkil…
Billur düşleri keserken zemheri, hal çetrefil.
Ayrılığın suskun bakışı gömülü sırlardan sersefil.
Omuzlarında sevda hükmü yine de umutlar yemyeşil.

Tutsak yüreğinin kaybolan sokaklarında yükselen rayihalar,
özlemin hırçın rüzgarında arşa değer yeniden yaralar.
Kader oluğunda bekler yosun tutan hayallerinin gölgesi.
Dinmeyen gözyaşlarının tesellisidir umudun sönmeyen meşalesi.

Beklerken arafta gönül kuşu , kaybettiklerinin sancısı,
Eritiyor donuk bakışlı çehrelerin sağırlığını.
Sinendeki özlem , gözlerindeki parıltı,
Hüküm giydirilen ruhunun sadık yuvası.

Hoyrat benliklerin sersem rezilleri çürümeye mahkûm.
Cehaletin karanlığında savrulan bedenlerin sonu kuşkusuz uçurum.
Zamanın kavruk rüzgarı, gözyaşlarını içerken yudum yudum ,
Zihninde paramparça edilen hayallerin yaşamdan mahrum

Sanma dalgaların sarsıcı enginliği eskiyen bedeninde payidar.
Bilmez misin ,hüküm O’nda saklı yazgın ki ondan manidar?
Özgürlüğün emaresidir giydirilen hilkatin maviliklerde bestekâr
Kapatma güneşe meftun kanatlarını, bekleyen bulutlar davetkar.

Beklerken, sensizliğin sessizliği boğuyor çırpınan ruhumu.
Üzerime hücum ederken uğultulu yıllar arıyorum yağmur sonunda umudumu.
Dağınık perdelerin ardında meltemin samimi dokunuşu ,
Okşuyor tevekkül ederken huzurumu.

Bitse ruhuna yabancıların el değişleri.
Doğsa minarelerin ardından vuslat güneşleri.
Dinse çölleri yeşertmeye yemin eden gözyaşları.
Gelebilir misin aşikâr eylesem tozlu sandıklardaki yaşananları ?

Damlasa yılgın bakışlarından tek katre.
Haykırsa lal edilmiş bunca saklı nağme .
Yanmasa ebediyete sürgün edilen biçare.
Olur musun sevda pınarında çağıldayan abide?

ZEYNEP SENA DOĞANTEKİN