Kaybolan tüm hislerim
Bildiğim ve bilmediğim hüzünlerim
Düne küs ,yarına umutlu heveslerim
Sıralanmış yanı başımdalar…
Ve baktıkça onlara,
Büyüyor göz bebeklerim..

Billur düşlerin ülkesinden kaçıp geldim,
Sığındım bilmediğim limanlara,
Takıldıkça adımlarım sokuldum sana yavaşça,
Bakmadım ardıma
Hangi ülkenin davasındayım ve yargılanıyorum amansızca…
Durmadan koştum verdiğim nefesler sayısınca…

Solumda iki kocaman mum,
Yanıyor,
Yakıyor alevleri kendilerini…
Pencere hafif aralıklı, gecenin sesi doluyor içeri.
Gece saat bilmem kaç, içimde geç kalmışlığın tedirginliği.
Gözlerim yorgun, belki de ağlamanın etkisi...

Zamanın kalbi bende atıyor bugün.
Bir pervane sanki dönüyor etrafımda yüzün.
Dalgalanıyor köpük köpük denizler,
Ve ardında kalan,
Yalnızca kanadıkça sararan benizler…

Yaklaşmasın gölgesi ürkek olanların adımları,
Sormasın gözleri, bunca yıl neredeydi saklanan yarınları.
Hayatın bir kendisi, bir de sen sor geride kalanları,
Başka kimse görmesin benden kaybolup giden hatıraları…

Sıvalı duvarlar görmekte penceremiz,
Elimizde gri bir boya ve renksiz çiçeklerimiz…
Güneş bulutlara bile yakışmazken,
Umudun haresiyle parlayan gözlerimiz,
Kabullenmek zorunda yakında gidecekler çaresiz...

Kimdi şahidim,
Kimdi ihanetin kendisi
Sormadım bile o duvarlara...
Dokunmak istemiyorum sana ve o yarım kalanlara...

Sadece yaşamak ,
Yaşadıkça hissetmek istiyorum hayatın her bir zerresini.
Her demin rengiyle renklenmek,
Her özün kokusunu içime çekmek
Sevmek,
Sevmek istiyorum.

ZEYNEP SENA DOĞANTEKİN