0
Yorum
7
Beğeni
5,0
Puan
350
Okunma
Bazen tıpkı fotoğraftaki çiçek gibi hissedersiniz. Önce dalınızdan koparırlar sonra da bilmediğiniz bir yolun ortasına bırakırlar.
Kırılırsınız ,ruhunuzda devasa bir boşluk ve o boşluğu dolduran çığlıkların esaretinde her geçen gün üzerinize basarlar ve daha da ezilirsiniz.
Kimse görmez sizin orada olduğunuzu ve siz gün geçtikçe kaybolursunuz... Ama unutmayın ki siz bir çiçeksiniz...Yeniden açmak, çoğalmak hakkınız:)
Ağrıyan bir ruhun izdüşümünde,
Soğuk ve rüzgarlı bugünler.
Korku bir fısıltı kalplerde,
Titrek ve zayıf bu sessizlik...
Yanan bir çift mendil ellerde.
Rüzgar savuruyor küllerini.
Toprağa karışırken yağmurlar,
Benlik çukuruna doluyor sesleri....
Bilinmezlik yığılı zihinlerde.
Kirli yumaklar gibi birikmiş, çözülmüyor...
Bir soruya binlerce cevap!
Susmuş evlerde saklanıyor...
Korkunun rengi doğuyor geceye,
Ve batıyor gündüzleri...
Alınan nefeslere bir engel,
Sığındığın yarınların dünden kalan izleri....
Gök kubbeye yükselirken feryadın sesi ,
Tut aldığın tüm nefesleri,
Ve dayan ruhundan sızan yaraya!
Dayan ki çoğalsın şifaya sebep yarınların en güzeli...
ZEYNEP SENA DOĞANTEKİN
5.0
100% (1)
