Dün gece rüyamda seni gördüm.
Bir önceki günde olduğu gibi.
Ve ondan önceki günde.
Aslında seni düşünmediğim
bir an bile yok ki.
Sabah kahvaltımda,
aldığım her lokma
boğazımda düğümleniyor,
biliyor musun?
Öyle bir işlemişim ki seni içime,
ilmek ilmek.
Pişman mıyım?
Asla...
Yolda yürürken,
kapının kolunu tuttuğumda,
çalışırken,
hava karardığında perdeleri örterken,
ama en çokta,
sigaramın dumanını içime içime çekerken.
acı dolu yutkunuşlarım,
içimde olan sensizliğin özleminden.
Kısacası sen yanımda yoksun ama
her anımdasın benim.
Her anımda.

Huzuru bulduğum
mutlu bir aşk şarkısı gibi
hayranlıkla dinlerdim,
bana nefes olan o buğulu sesini.
Cennet bahçesindeki en nadide çiçeğe
bakar gibi bakardım,
kendimi alamazdım,
hayranlıkla bana bakan gözlerinden.
Anlayamıyorum,
bu nasıl bir tutkudur.
Varlığında bile bu kadar değildin
belki de.
Şimdi yoksun diye mi
içimde gün geçtikçe büyüyorsun.
Biliyorum gelmeyeceksin.
Ben yine de,
gelmeyeceğini bile bile
seni bekleyeceğim.
İnsan içindeki son umudunu da
yok etmek istemiyor işte.
İmkansız olduğunu bilse de,
sevdiğini o küçücük kalbinden
sökemiyor,
atamıyor.

Gittiğine inanamıyorum.
Beni bırakmak zorunda kaldığına
inanmak istemiyorum.
Sanki birazdan telefonum çalacak,
ve o buğulu sesin
kulaklarımda çınlanacak,
’’ Sevgilim nasılsın’ diyeceksin.
İşte o an dünyalar benim olacak.
Ben umudumu her zaman
içimde yaşatacağım.
Olmasan da yanımda,
unutmak istesen de beni,
yapamayacaksın.
Unutamayacaksın.
Biliyorum.
En az sende benim kadar acı çekiyorsun.
Çünkü gerçekten seven,
aşık olan insan unutamaz.
Ve biz gerçek bir aşkla
sevdik birbirimizi.
Hala da seviyoruz.
Biliyorum.

Seven insan korkar sevdiğim.
Gözden düşmekten korkar,
değer kaybetmekten korkar.
Seven insan ilK önce kendi canını sever.
Ama kendi canını, cananına
yani sevdiğine armağan etmek için sever.
Sevdiğinden hiçbir beklentisi olmaz.
Tek istediği onun için yandığını
bilmesidir.
Ben çok duygusal bir adamım/kadınım.
Bunu en iyi sen bilirsin.
En iyi beni sen anlarsın.
İyi şeyler hep inandığında olurmuş.
Ben hep inandım.
Sana inandım.
Daha iyi şeyler sabrettiğinde olurmuş.
Ben hep sabrettim.
Senin için sabrettim.
Ama en iyi şeyler
vazgeçmediğinde olurmuş.
Ben senden asla vazgeçmedim.
Vazgeçmeyeceğim.
Hayallerimden asla vazgeçmeyeceğim.
Anlıyor musun?
Vazgeçmeyeceğim.

Mısralara sığdıramayıp,
buruşturup buruşturup attığım
tüm sayfalarımda sen olacaksın.
Yıllar ömrümüzden akıp
gitse de kavuşamadan,
Sen sonunu hiçbir zaman getiremediğim
bir şiir olarak içimde kalacaksın.
Şayet dönersen seni seven bu yüreğe,
adına destanlar yazacak
bir beni yaşayacaksın.
hadi çak bir kıvılcım,
cihan tutuşsun.
Bu deli yürek yeniden seninle
can bulsun Sevdiğim.

Yazan : Recep Hamza